WOII op het Nederlands Filmfestival

  • -

WOII op het Nederlands Filmfestival

Première van Het Duitsland van mijn moeder, Britta Hosman.

Première van Het Duitsland van mijn moeder, Britta Hosman.

Het Nederlands Filmfestival (NFF) vindt van 23 september tot 2 oktober plaats in Utrecht. Zeventig naar de Tweede Oorlog zijn er nog tal van films en documentaires over mensen die op enigerlei wijze worstelen met het oorlogsverleden. Klik op de titel voor meer info over tijdstip en locatie.

Het Duitsland van mijn moeder

In 1945 vluchtten zo’n 14 miljoen Duitsers halsoverkop uit de Ost-Gebiete naar het westen van Duitsland. Daarbij kwamen miljoenen mensen om. Eén van de vluchtelingen was een vierjarig meisje dat later de moeder zou worden van Britta Hosman, die in deze zesdelige serie een reconstructie maakt van de familiegeschiedenis waarover altijd werd gezwegen. Een persoonlijke reis terug in de tijd, aan de hand van brieven, foto’s, oude kaarten en familieverhalen. Hosman zoekt de plekken op waar de familie langskwam tijdens de vlucht van Königsberg (nu Kaliningrad) naar München.

Het alfabet van de angst (The Alphabet of Fear)

Portret van de Roemeens-Duitse Herta Müller die in 2009 de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Ze werd geprezen om haar vermogen ‘het landschap van mensen zonder vaderland’ te beschrijven. Als lid van de Duitssprekende minderheid in Roemenië maakte ze hardhandig kennis met Ceausescu’s staatsterreur. Tegenwoordig maakt ze in haar huis in Berlijn collagegedichten die getuigen van een speelse fantasie. Maar de verbijstering en angst uit haar proza zitten ook in haar poëzie verstopt. Een reis naar de bronnen van Müllers werk.

Ben Ali Libi

Dankzij het op emotionele wijze door Joost Prinsen voorgedragen gedicht van Willem Wilmink heeft Ben Ali Libi naamsbekendheid verworven. Met behulp van archiefbeelden en aangrijpende getuigenissen reconstrueert deze documentaire het levens- en stervensverhaal van de Amsterdams-Joodse komische goochelaar. Achter ‘professor Ben Ali Libi’ ging Michel Velleman schuil, in te huren voor feesten en partijen. Tijdens de bezetting werd hij bij een razzia door de nazi’s opgepakt en belandde hij via doorgangskamp Westerbork in vernietigingskamp Sobibor.

Bis an den Himmel und noch viel mehr (Up to the Sky and Much Much More)

Regisseur Barbara Meter vertelt in deze bijzonder vormgegeven documentaire het levensverhaal van haar vader Leo, een Duitse man die voor de nazi’s vluchtte en in Amsterdam terechtkwam. Naast verhalen van haar moeder en anderen die haar vader gekend hebben, maakt Meter gebruik van de rijk geïllustreerde, met liefde en humor geschreven brieven die hij tijdens de oorlog aan zijn dochter schreef nadat hij door de Gestapo was gearresteerd en naar het Oostfront werd gedeporteerd. Leo Meter stierf in 1944 in Polen, op 35-jarige leeftijd.

Hamartía Om en nabij Van Gasteren (Hamartía More or less Louis van Gasteren)

Regisseur Louis van Gasteren vertrouwde zijn filmarchief en oeuvre van zo’n tachtig films toe aan vriend en vakgenoot Rudolf van den Berg. Die probeert in een serie vraaggesprekken door te dringen tot de kern van Van Gasterens werk en turbulente leven, waarbij hij zich afvraagt waarom juist hij tot biograaf werd uitverkoren. Hoewel het niet de bedoeling was, wordt een noodlottige daad in de oorlog die Van Gasterens leven tekende, uiteindelijk ook bepalend voor de dramatische ontwikkeling in de film.

Kindsoldaat van Hitler (Hitler’s Child Soldier)

Welke gevolgen kan een verkeerde keuze op jonge leeftijd hebben? Die vraag komt aan de orde in deze documentaire over regisseur Herbert Curiël. Als kind van een NSB’er ging Curiël op 15-jarige leeftijd in dienst bij de Kriegsmarine, nadat hij bij de SS was afgewezen. Hij bleef lang geloven in de overwinning van het Derde Rijk. Pas later ontdekte Curiël wat er gebeurd was in de concentratiekampen. Ook kwam hij erachter dat hij joodse voorouders heeft. De film laat zien hoe de nu 87-jarige Curiël worstelt met de geschiedenis.

Nog even langs de fotograaf (Last Portraits)

Documentaire over een bijzondere fotoserie die werd aangetroffen in de nalatenschap van fotografe Anna Maria (Annemie) Wolff-Koller. Annemie portretteerde in het Amsterdam-Zuid van 1943, het jaar voor de grote razzia’s, haar Joodse buurtgenoten. De meesten zouden de oorlog niet overleven. Samen met overlevenden en nabestaanden wordt teruggeblikt op de beelden die getuigen van angst en hoop, maar ook van vertrouwen in de vrouw achter de camera, die haar eigen beschadigde leven in dienst stelde van de vervolgden.


ARCHIEF

ZOEKEN

EnglishGermanFrenchDutch