Category Archives: proefschriften & werkstukken

  • 03
    apr 19
  • -

Profielwerkstuk Sem Nijdam 6VWO

‘Het wordt tijd dat we het zwijgen opheffen. Het is te belangrijk om toch mensen te kunnen laten nadenken over ons leven. Want als wij niks vertellen, blijven de oude gedachtegangen over ons bestaan’ – Jeanne Diele-Staal

Niet de oorzaak, wel de gevolgen. Niet de schuld, wel de straf. Niets verkeerd gedaan en toch fout. Zo kan het leven van veel kinderen van NSB’ers worden beschreven. De Nederlandse bevolking had na de oorlog, en nu vaak nog steeds, geen oog voor de gezinnen die aan de kant van de bezetters hadden gestaan. Men zag deze NSB’ers als landverraders die gestraft en vergeten moesten worden. Maar wat moest men vinden van de kinderen van deze NSB’ers? Wat is er met deze kinderen gebeurd tijdens en na de oorlog? En hebben zij hier in hun verdere leven nog last van gehad?

Veel Nederlanders hebben nog nooit over deze kinderen nagedacht. Zelden kom je in de media iets tegen over deze groep kinderen. Daarnaast word er op scholen vrijwel geen onderwijs gegeven over de gevolgen van de oorlog voor NSB’ers en hun kinderen. Er is veel meer aandacht voor de gevolgen van de oorlog voor joodse mensen en mensen die in het verzet hebben gezeten. Daarom heb ik besloten om mijn profielwerkstuk te schrijven over kinderen van NSB’ers. Ik wilde graag meer weten over hoe het leven van deze kinderen er uit heeft gezien tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Daarnaast was ik benieuwd naar de wijze waarop de kinderen op latere leeftijd nog last hebben gehad van de keuze van hun ouders voor de NSB.

Mijn hoofdvraag is dan ook: ‘Welke invloed heeft het NSB-lidmaatschap van ouders in de Tweede Wereldoorlog gehad op het leven van hun kinderen?’.

Lees hier het volledige  Profielwerkstuk van Sem Nijdam 6VWO

(tekst- en beeldmateriaal © 2019 Sem Nijdam)

 

  • 15
    mei 17
  • -

“The Scratches we accumulate”

Een ingezonden Engelstalige scriptie, geschreven door Juul Fleur de Nijs.

Introduction to my story:

It is clear by the research I have done that we, in the Netherlands, care very much about war victims and that we are willing to go the extra mile. Unlike many other countries that got struck by World War 2, the Netherlands has subsidised research on the causes and effects of war induced psychological traumas. We also support war victims in a way that goes far beyond the support these war victims receive in other countries, and we even have a law to make sure the victims are taken care of called ‘The law of the persecuted’ from 1973. This law speaks of ‘a societal duty of solidarity with the victims of persecution’. This law forms the foundation of a system of aid, retirement arrangements, clinics and self-help groups.

In my research I discovered that not only the war generation, but even the generation born after the war, the ones who suffer from the ‘don’t see but hear’ effect, can have war induced scars that can sometimes be  so deep that they are passed on for generations.

Someone I talked to rephrased this beautifully, at least I thought so, into: ‘Mensen kunnen krassen oplopen.’ (People can accrue scratches). This can have variations of severeness, for example, the kind of scratches you get emotionally when you walk past a branch covered with thorns, that only stings a little and are just annoying, to the kind that are so deep they probably won’t heal anymore.

I learned from my investigations, but even more from talking to all these war victims, how to get out of the war.  And by the way those people were sitting across from me, telling their story, I learned that the impact of the war and how to deal with it, completely depends on the person you are. Some have been through things so forceful and horrible that I would not be able to sit so calmly across a stranger, blurting all my deepest, darkest memories out. Nevertheless, they were all very willing to answer my dreadful questions in exchange for a little interest and their hope of helping someone (in this case me) with their story.

 

Voor scriptie zie:  pdf document     (tekst- en beeldmateriaal © 2017  J.F. de Nijs)

  • 11
    sep 16
  • -

‘Foute’ Kinderen ?

Foute kinderen

Lotte Korsten
Zaanlands Lyceum
30 november 2015
Zaandam

Vorig schooljaar bracht ik een bezoek aan het verzetsmuseum in Amsterdam. In het museum was een kindertentoonstelling te zien van kinderen van ouders uit het verzet, kinderen van joodse ouders en kinderen van NSB-ouders. Deze kinderen werden
allemaal geïnterviewd. Opmerkelijk vond ik het verhaal van een vrouw, een kind van NSB-ouders, die volledig verbitterd was geraakt. De bevrijding was voor velen het begin van de betere jaren, de vrijheid. Voor haar was het echter het begin van veel ellende. Na de oorlog keerde de bevolking zich massaal tegen de collaborateurs en hun kinderen. Dit gold voor NSB’ers, vrouwen die met Duitse militairen omgingen en het betrof ook hun kinderen.

Ik ging op zoek naar informatie over dit onderwerp en ontdekte dat er vrij weinig over bekend is.
Lees Verder

  • 17
    aug 14
  • -

Hoe het was aan de andere kant. Een ‘oorlogsverslag’ van Patricia Theunisz

Om te kunnen begrijpen hoe het toen allemaal ging, moet ik eerst een soort inleiding geven over de tijd die aan de oorlog vooraf ging, om jullie enig idee te laten krijgen over de enorme verschillen tussen toen en nu, omdat er anders direct vragen rijzen als: waarom vroegen jullie niet…, waarom protesteerden jullie niet, enz. enz.

Als kind leefde je in de jaren ’30 in een soort onwetend niemandsland, dat bestond uit: je huis met ouders, eventueel broers en zusjes, en school, de straat met buurtkinderen, en een of andere club (padvinderij). Televisie bestond nog niet, de radio stond overdag alleen aan voor de nieuwsberichten (en dan moest iedereen muisstil zijn). ’s Avonds mochten we soms meeluisteren naar een concert. De krant werd alleen gelezen door volwassenen, en zodoende wist je van niks.
Lees Verder

  • 20
    jan 14
  • -

Werkstuk – “De psychische gevolgen van kinderen van de NSB” – HAVO 5 – Esther Ekkelkamp & Myrte Knol – 20 januari 2014

Profielwerkstuk NSB 2013/2014
Esther Ekkelkamp & Myrte Knol
Meneer Menger

“Mensen hebben niet door hoe erg de kinderen van NSB’ers het hebben gehad en hoe ze zich nog steeds zo schuldig en angstig voelen. Terwijl de kinderen van de NSB’ers er helemaal niets aan kunnen doen omdat zij geen inspraak hebben in de beslissingen van hun vader of moeder.”

Lees hier dit zeer indrukwekkende  werkstuk van deze jonge studenten!

Lees Verder

  • 03
    jul 13
  • -

J.M. Damsma – Nazi’s in The Netherlands, proefschrift: steekproef van ruim driehonderd NSB’ers

J.M. Damsma

Nazis in the Netherlands: A social history of National Socialist collaborators, 1940-1945

Promotor: P. Romijn

Datum 03-07-2013 Pagina’s 227 Faculteit der Geesteswetenschappen Instituut voor Cultuur en Geschiedenis (ICG)

Het Proefschrift is geheel te bekijken en te downloaden via het Forum.

Summary (in Dutch)
‘NSB’er’ is nog steeds een populair scheldwoord. De persoon in kwestie is lafhartig, in staat tot verraad, of in ieder geval iemand van wie je je verre moet houden als het erop aankomt in oorlogstijd. Dit beeld is grotendeels gebaseerd op de keuzes en daden van NSB’ers ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, de hoogtijdagen van het Nederlandse nationaalsocialisme. In de bezettingsjaren was de NSB (Nationaal Socialistische Beweging) als partij op het toppunt van haar macht, aantal leden en organisatiegraad. Het relatieve succes had de NSB grotendeels te danken aan haar samenwerking met de Duitse bezetter. Deze collaboratie leidde naast (een zekere) macht ook tot afkeer bij de rest van de Nederlandse samenleving. Onder historici is dit ongenoegen voornamelijk beschreven in termen van een ‘geïsoleerde’ positie van NSB’ers in de Nederlandse samenleving, maar in hoeverre klopt dit beeld?
Lees Verder

Volgende

Rubrieken

ARCHIEF

ZOEKEN

GESCHIEDENIS

STEUN AAN SWH

PERS

OVERZICHT

Laatste nieuws

Copyright 1982 - 2023 Stichting Werkgroep Herkenning 

EnglishGermanFrenchDutch